[24] 17.12.20

Różne osoby się zdarzają, jak się jeździ po okręgu – rok do roku, miesiąc po miesiącu, tydzień po tygodniu – bo taka rola człeka, który zajął się w życiu ogólnie pojętym serwisowaniem infrastruktury informatycznej.
Przyjeżdzam więc dziś, do instytucji pewnej, a tam pani Małgorzata, chyba jakaś ober-recepcjonistka, mnie wita – jak zwykle, słowem prostym i na „ty”, co szanuję, bo ja nie panicz, mościpan jakiś, a człowiek roboty – binarnej w prawdzie, ale prostej.
Bo cyfry są proste. Wystarczyło uważać na matmie.
Do 5 klasy. Do doktoratu już później – jak na zjeżdżalni w aquaparku.
Gdy wychodziłem z tej szacownej instytucji, w towarzystwie pani dyrektor, zdezynfekowałem, jak zwykle, ręce i powiedziałem głośno, że lubię, bo dzięki temu, przynajmniej, mogę, w tygodniu, powąchać spirytusu. A pani dyrektor, która nie zdezynfekowała, poczuła się coś powiedzieć i rzekła, że ona nie musi, bo coś tam.
A pani Małgorzata na to:
-Teraz będzie się mógł higienicznie i bez stresu po jajach podrapać!