Wpisy

Opublikowane w

Cokolwiek powiesz po łacinie…

🌳🦔🐾🌲 Logika przebiega tak:

Nie wolno wychodzić z domu bez wyraźniej potrzeby – więc jest zakaz wstępu do lasu.

Gdyż, gdy służbista zapytałby:

– Dokąd zmierzasz (quo vadis)?
-Mógłbyś odpowiedzieć – do lasu (ad silvam).
-Po co do lasu? – mógłby zapytać służbista.
-Gdyż las jest mym drugim domem.
(elficidium silva gravida est in domum suam secundum). – mógłbyś odpowiedzieć.

I stąd zakaz.

Quidquid Latine dictum sit, altum videtur.

Cokolwiek powiesz po łacinie, brzmi mądrze.

18 dzień kwarantanny. Jestem na 179 stronie podręcznika łaciny.

Opublikowane w

Czasy Cyber (1)

Wspaniałe nastały czasy. Nic nie robiąc, nie wychodząc z domu, izolując się od ludzi, grając spokojnie na kompie, tak jak to robiłeś całe życie (wyprowadzając z równowagi matkę) – ratujesz dziś świat przed wirusem.
Jesteś bohaterem swojej klatki, dzielni, wioski, miasta, kraju.
Dodatkowo okazało się, że producent gry Wiedźmin – krajowa firma CD Projekt jest obecnie najwięcej wartą spółką w Polsce (ponad 27 miliardów zł) – wyprzedziła pod względem kapitalizacji bank PKO i Orlen.

Reasumując: sterując z naszych mrocznych pokoi, Białowłosym, który tupta koniem po Skellige, my – gracze, utrzymujemy także całą krajową gospodarkę.

I pomyśleć, że zdarzało mi się czasem oglądać, z zazdrością, za tymi od biegania, rowerów, czy innych fitnessów.
Człowiek potrafi zbłądzić.

Screen z gry Wiedźmin Dziki Gon
Opublikowane w

Pandemia koronawirusowa. Początki.

 [14] 16.03.2020

Z ciekawostek dnia mijającego.

-Kolejki do aptek. Ludzie stoją w eleganckich odstępach.
-Dziewczyna w maseczce szła po Karolu Miarce (pierwsza taka osoba, którą widziałem), ale jej koleżanka bez. YOLO.
-Przed bramą jednostki wystawili takie bloki-zapory, do których chyba będą sypać piasek.
– Ruch na ulicach mniejszy, choć już nie tak mały jak w zeszły czwartek, czy piątek.
– Z firm się powyprowadzało sporo ludzi, robiliśmy dzisiaj przekierowania z firmowych na komórki, tunele VPN do routerów, żeby mogli na zdalnych pulpitach i bazach robić i takie tam.

Od tego słuchania, czytania i pisania o wirusach zacząłem już odnajdować u siebie objawy obturacji płuc, a także bóle głowy i – nie wiedzieć czemu, świąd krocza. Przemyłem na wszelki wypadek, po raz 78, dłonie, po łokcie odkażaczem wyprodukowanym przez tajne laboratorium ze Zbylutowa. Nie wiem na ile on potrafi ładować w koronę, ale wierzę, że nieźle – bo pod koronę ładuje potężnie. Sprawdzono.

Czytaj dalej „Pandemia koronawirusowa. Początki.”
Opublikowane w

Parowa – porcelanowe miasto

To jest Lil Dagover, słynna przedwojenna aktorka niemiecka, która zagrała m.in. jedną z głównych ról w słynnym filmie „Gabinet doktora Caligari” (reż. Robert Wiene) – który uważany jest za jeden z pierwszych w historii kina filmów grozy.

Lil Dagover


Dla nas jednak, ciekawa może być inna, związana z panią Lil, historia. W 1930 roku zagrała ona w emitowanej kinach, filmowej reklamie – cenionej na całym świecie porcelany z Parowej. Parowa (Tiefenfurt) produkowała najwyższej próby porcelanę, ćwierć wieku wcześniej niż bawarski Rosenthal. Nawet na pieczęci poczty w Parowej widniał slogan: „Tiefenfurter Porzellan ist weltbekannt“ – Porcelana z Parowej jest znana na całym świecie. Szczególnie popularne były serie zastaw stołowych określanych jako chińska czerwień i chiński błękit – tzn. w Parowej, 100 lat temu podrabiali chińskie produkty i robili na tym spore pieniądze 😉 Sama zaś Parowa nazywana była w Niemczech „Porzellanort Tiefenfurt”, czyli porcelanowym miastem.

„Chiński Błękit” z Parowej
Opublikowane w

Sezon wchłaniania. Bez śniegu.

[13] 08.02.2020

[Drunk Admin Mode Off]

Piąteczek bardzo mnie ubogacił społecznie. Zaczęło się domówką około g. 18, potem już szło, jak śnieżna kula. Mnóstwo przyjaźni, poznanych wspaniałych osób płci obojga. Ważne rozmowy. Około 2:30 dyskutowaliśmy na temat tego, czy Daniel Barenboim daje radę jako dyrektor artystyczny mediolańskiej La Scali i kiedy wyraziłem wątpliwość, to Seba chciał mi pierdolnąć, na szczęście przyszła wtedy Amelka i zajęliśmy się jej rwaniem, co jest fajnym i bezpiecznym zajęciem, bo wszyscy doskonale i od dawna wiemy, że nigdy nic, poza gadaniem, z tego nie wyjdzie. Znalazłem się około g. 5 w domu, gdzie zapoznałem się z newsami od Was.

Info dla Magdy: nie możesz nazywać tej pani ku**ą, za to, że Cię wyrzuciła, bo do lokali nie wchodzi się ze swoimi napojami.

Czytaj dalej „Sezon wchłaniania. Bez śniegu.”
Opublikowane w

6 lat na fejsie.

7 stycznia 2014. Po powrocie z emigracji edukacyjno-zarobkowej wróciłem do Bolesławca i mi się nudziło. Wyszedłem z psem. Pod płotem spotkałem ziomka, któremu też się nudziło. Zadzwoniliśmy do mojego kuzyna, który miał akurat dziekankę i… nudziło mu się.

Po wypiciu stosownej ilości piw – założyliśmy profil o nazwie The Bad Bunzlauer, który miał realizować założenie infotainmentu – czyli informowania z odpowiednią dozą luzu i humoru – w kontraście do dominującego lokalnie nurtu dziennikarstwa emeryckiego. Około 2 lata (luty 2016) zajęło nam, działającym z doskoku amatorom, prześcignięcie w lajeczkach lokalnych liderów. Potem połapaliśmy stałe prace i narobiliśmy dzieci – więc nie dało się utrzymać czołówki, ale nie o wyścigi tu przecież chodzi. Pomysłów mamy nadal mnóstwo, ale trochę nie ma kim robić – bo wszyscy zajmujemy się swoim życiem i pracą. I graniem online. A także graniem online w pracy. I tuningowaniem VW. No i oczywiście piciem piwa. Bo można pić i palić mając dzieci. Ale trzeba wcześnie wstawać. Na tym polega odpowiedzialność 🤣🤣

Czytaj dalej „6 lat na fejsie.”
Opublikowane w

Grudniowa wyprawa

Obudziłem się z trudem. 10 minut drzemki na budziku. Jeszcze gorzej się zrobiło. Wróciły codzienne, poranne, pytania o sens. Nikt mnie nie rozumie. Toteż postanowiłem rzucić to wszystko i pojechać w świat. O g. 7:50 wszedłem do gmachu dworca PKP w Bolesławcu. Wnętrze śmierdzi jak kloaka. Trochę chłodno. Ja w kapturze, rękawiczkach i traperach. Ładna dziewczyna w najeczkach do kostki. Bez skarpetek, albo w stopkach. Kobiety są silniejsze. Rozejrzałem się. Stojąc na dworcu kolejowym określenie „jechać w świat” oznacza, w praktyce, w lewo lub w prawo. W lewo więc, Węgliniec, bądź Lubań – w prawo Wrocław, Kraków. Po krótkim namyśle stwierdziłem, z całym szacunkiem dla Węglińca, że pojadę na wschód. Tam powinna być jakaś cywilizacja…

PKP Bolesławiec. Widok na zachód.
Czytaj dalej „Grudniowa wyprawa”
Opublikowane w

Miasto Portowe Bolesławiec

[12] 01.10.2019

Te wpisy miały być co tydzień, albo dzień. Okazało się, że ta obietnica sprzed roku warta była tyle, co proza życia. Poprzednia notka była w maju. Sam przyznaję, że to skandal. Ale może chodzi o to, że lato eliminuje depresję, a jesień uruchamia. A, jak wiadomo – większość pisarzy, artystów i w ogóle, innych wybitniaków, to utaplani w depresji psychole…

To może streszczę, co się działo ważnego, od maja, bo bardzo miałem plany ambitne na ten sezon ciepły. Miałem schudnąć 10 kilo, wystartować kilka razy w jakichś amatorskich zawodach sportowych, poznać nową dziewczynę, ograniczyć picie, zacząć oszczędzać i 4 lata od końca remontu, zamontować rolety w pokoju.

Podsumujmy sukcesy.

-Schudłem do czerwca 2 kilo. Do lipca przytyłem 4.
-Wystartowałem w zawodach rowerowych w BC – na których mało nie umarłem z wysiłku. Dziewczyny nie poznałem, picie utrzymuje w normie. Ostatnie raporty z konta oznaczają, że ktoś kłamie. Albo oni – ci co gadają, że jest tak, kurwa dobrze, albo, że ja wydaję znacznie więcej niż rok temu.

Zamontowałem 1 roletę. Jeszcze tylko trzy.
Proszę o łaskę. To trwa prawie 20 minut.

Czytaj dalej „Miasto Portowe Bolesławiec”
Opublikowane w

Entomologia praktyczna

Zasadniczo złego słowa na upały. Jedyna niedogodność związana z tym nagłym latem – to te różne kąśliwe mendy. Zaliczony już kleszcz, dwa komary, giez i jak teraz leżę z laptopem na brzuchu, w bokserkach, to przed chwilą coś mnie wybitnie dolegliwie ucięło w dupę – konkretnie w okolicach rowu. Wszystkie okna otwarte. Pełen przegląd entomologiczny ciągnie do światła. To nie jest fajne. 🦟🦟🦟

Opublikowane w

Konstanty Mucha

[11] 20.05.2019

W sobotę były moje urodziny, wczoraj były urodziny Belli, w następną sobotę urodziny Padre. Wieczorem wszedłem do kibla, stanąłem nad muszlą i miałem zacząć, gdy wtem, w wodnym oczku, zauważyłem ruch, drobnych, koncentrycznie rozchodzących się, fal. Mucha wpadła i się topiła.

Mam taki feler, że w różnych zadziwiających momentach, mózg mój przełącza się na tryby alternatywne. Oczywiście nie zawiódł i tym razem.

Konstanty Mucha
Czytaj dalej „Konstanty Mucha”